2022

Eind 2021 (kerst) gooit corona weer roet in het eten en gaat Nederland weer op slot; scholen dicht, avondklok, mondkapjes, 1,5 meter afstand enz. Bah. Een saaie kerstvakantie en oud/nieuw. Gelukkig komt papa in januari een paar dagen naar Nederland; dat is fijn. Hij is er ook nog als je weer terug moet naar het ziekenhuis om de pin, die stevigheid hefet geboden in je elleboog, er weer uit moet. Je ziet heel erg tegen deze operatie op, maar het gaat beter dan de eerste keer, ook de narcose en vooral het bijkomen erna. Je hoeft weer geen nachtje te blijven en kan snel daarna weer alles doen met je arm. Jippie weer voetballen en op tijd voor de wintersport! Je krijgt ook je definitieve schooladvies: vwo, knap hoor! Papa is er via een teams-verbinding bij als je met mama naar school gaat voor dit gesprek met meester Maarten en juf Christa. Je gaat je inschrijven bij het Rodenborch.

Met carnaval gaan we op wintersport; heerlijk dat dit weer kan na corona. We gaan naar ons vertrouwde plekje op de camping bij Margreeth waar ook de rest uit Rosmalen is (familie van der Meijs, Vaart, Meijer enz.). Gezellig! Gek wel zo zonder Roos weer op vakantie; die is weer jaloers. We trekken er ook in de meivakantie op uit; deze keer gaan we met de trein naar Berlijn; een prachtige stad waar we ook weer een fietstocht maken (en veel wandelen). Dan nadert het einde schooljaar: de laatste wandel3-daagse (10 km rennen!), een voetbaltournooi, schoolkamp groep 8, je 12e verjaardag, het SJV Gala, een klassenfeest en de musical. Bij het schoolkamp kom ik met Lieke jou bang maken bij het enge laantje. Je herkent mij niet in eerste instantie maar loopt er stoer doorheen.

Tja en dan het echte afscheid van de basisschool; je bent er echt klaar voor. Waar sommige klasgenootjes nog erg emotioneel zijn en met de gedachte dat je sommige van je vriendjes niet meer of veel minder zult zien, lijk jij geen moeite te hebben. Je gaat als enige naar het VWO op het Rodenborch en gaat het daar wel zien. Eerst nog een mooie zomervakantie voor de boeg waarin Roos terugkomt en je met papa en je zussen naar Bali gaat. Lieve Teun, hier stopt ook deze blog; die ik tot de brugklas vanaf je geboort eerste dagelijks, toen wekelijks, toen maandelijks en later een paar gebeurtenissen samen gepakt, altijd met veel plezier heb geschreven. Ik hoop dat je er later met veel plezier en vooral goede, fijne herinneringen naar terug zult kijken. Dag kleine, grote vent van me op de blog!