Begin september heeft papa eindelijk meer duidelijkheid over zijn vertrek; zijn visum is rond en ineens in de vlucht geregeld en is zijn vertrekdatum bekend; 9 september. Het gaat ineens heel snel. Ivm corona kan een groot afscheidsfeestje niet, dus de laatste week is het gedag zeggen tegen oma Phily, oom Joris, Babs, wat vrienden en collega's van papa hier, maar vooral van jullie. We gaan nog gezellig uiteten met z'n allen en jullie geven de prachtige foto waar jullie met z'n drietjes op staan. Papa is ontroerd. In zijn koffer verstoppen jullie nog een muismat met foto erop; zo zal hij ook op kantoor dagelijks aan jullie denken.
Je vindt het ontzettend moeilijk dat papa gaat vertrekken nu de datum steeds dichterbij komt, logisch natuurlijk.
Als we papa gaan wegbrengen naar Schiphol maken we nog een tussenstop bij de Mac Donalds onderweg...maar veel eetlust hebben we allemaal niet. En na het inchecken van de bagage is de tijd daar: afscheid nemen van papa. We weten ook niet voor hoe lang? Kan hij al heel snel weer terugkomen voor een kort bezoekje of moeten we hier lang op wachten? Er rollen dikke tranen over jouw wangen (maar natuurlijk ook over die van Roos, Lieke en mama). Het voelt zo incompleet als we daarna terugrijden naar Rosmalen en in de auto zitten met z'n viertjes.
Veel spullen in huis op de Rietdam zijn al voor een deel ingepakt (voor de verhuizing naar de Eendrachtswerf in december) en jouw belangrijkste spullen zijn naar de Zalmborch verplaatst. Meester Maarten is op de hoogte van de situatie en heeft extra oog voor jou, fijn is dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten