In Memoriam

Maandag 14 december na school zijn oma Irene en opa Louis thuis in plaats van mama. Papa en mama zijn namelijk in het ziekenhuis bij opa Wim met wie het heel erg slecht gaat. Oom Dirk, Auszra, oom Joris en tante Babs en natuurlijk oma Phily zijn er allemaal bij. Opa heeft veel pijn sinds gisteren, maar zou zo graag nog naar huis willen. We proberen een ambulance te regelen en een speciaal bed en hulp voor als opa vanmiddag nog naar huis kan. Aan het begin van de avond mag hij gelukkig naar huis. Papa blijft in Bladel slapen en oom Joris ook. Mama komt weer naar Rosmalen en vertelt jou nog dat we denken dat opa gauw zal sterven, maar dat het fijn is dat hij nog thuis is in Bladel in zijn eigen huis, wat hij zo graag wilde. Je vindt het een spannend verhaal dat hij in de Ambulance heeft gelegen! Opa heeft medicijnen gekregen waardoor hij minder pijn heeft maar zijn lijf is te moe en te ziek om nog te kunnen vechten. Die nacht sterft opa (vroeg in de ochtend op 15 december); papa, oom Joris, oom Dirk en oma Phily zijn er bij naast zijn bed. Hij was aan het slapen en heel rustig stopte zijn ademhaling. Er komt een rust op zijn gezicht; opa is klaar met vechten, het is tijd... Mama vertelt het droevige nieuws bij het ontbijt en je bent enorm verdrietig ook al had je het al zien aankomen; wat is dood dan precies, is hij echt dood en zien we opa echt niet meer? Maar snel daarna sta je ook klaar om naar school te gaan; dit hoort er voor jou ook gewoon bij. Het zal de leeftijd zeker zijn, want Roos en Lieke willen en kunnen van verdriet eigenlijk niet naar school. Nu opa gestorven is moet er veel geregeld worden wat we graag samen met opa en de familie willen doen, maar niet met jullie erbij kan. Opa Louis en oma Irene en Mijntje en Janneke helpen veel deze week met oppassen, koken, jullie van school ophalen enz. Fijn hoor en zo vertrouwd voor jullie ook.

Woensdag na school gaan we met z'n allen naar Bladel en mogen dan naar de kist van opa gaan kijken. Opa ligt niet meer thuis maar in een rouwcentrum. Daar is een speciale kamer waar de kist staat. Je vindt het maar vreemd dat de kist dicht is en wil zeker weten dat opa er echt in ligt. Natuurlijk zijn we heel verdrietig allemaal, maar er hangt een hele bijzondere sfeer waar ruimte is voor een lach en een traan. Je hebt samen met Roos en Lieke tekeningen mee genomen en we hebben mooie hartjes ballonnen om bij de kist neer te leggen. Opa Wim heeft vlak voor zijn dood nog een brief geschreven voor oma, voor oom Dirk, Oom Joris en een voor papa (en ons gezin). Die lezen we hier aan elkaar voor; enorm verdrietig maar wat prachtig dat opa dit heeft geschreven voor ons. Hij schrijft ook over jou Teun; dat hij zo fijn kon voetballen met jou.... De letters O-P-A die we in Loosdrecht hebben versierd staan ook bij de kist.

Zaterdag, als de begrafenis is, gaan deze letters weer mee naar de kerk. Roos heeft zelf een verhaaltje geschreven wat ze wil voorlezen en Lieke heeft een versje. Jij wilt ook iets zeggen en samen met papa en Roos en Lieke durf en kun je dat heel knap. Je vertelt dat je altijd zo fijn kon voetballen met opa, maar dat dat nu nooit meer kan. Het is druk in de kerk; er zijn veel mensen voor opa (en oma) gekomen en dat is heel fijn. De dienst duurt lang en het is voor jou de eerste keer dus mama fluistert ondertussen steeds wat er gebeurd en wat er nog gaat komen. Eerder die week hebben oma Phily en mama een mooi plekje op de begraafplaats uitgezocht, vlak onder een boom, want opa hield zo van de natuur. Hier brengen we de kist na de dienst naar toe. De mooie foto van opa die ook op het bidprentje staat, zet je thuis op je nachtkastje neer. Lieve opa, Teun denkt ook nog heel veel aan jou. Gelukkig is hij 'oud' genoeg om fijne herinneringen aan jou te hebben en hebben we prachtige foto's van jullie samen!. Dag lieve opa, dikke kus van Teun.