Winter

Na een lange periode van regen en weinig kou wordt het begin februari dan eindelijk echt koud. Het vriest een paar dagen en uiteindelijk komt er zelf sneeuw! Mama haalt jou deze dag vroeg op bij de Maanvisjes en buiten kijkje je ogen uit en ga je met je hand meteen naar de grond/sneeuw. Je moet er om lachen!
Die middag blijkt ook het ijs op het moeras bij ons achter dik genoeg om op te staan dus gaan we met z'n allen erop af. Je warme sneeuwpak aan en hup, op de slee. Lieke houdt jou goed vast en je vindt het prachtig! Het hele weekend erna ben jij graag buiten (met rode wangen van de frisse kou) en wil je niet meer naar binnen. Als mama naar de voordeur loopt blijf je op straat staan en kom je niet. Lachend loop je dan weg (dit doe je sowieso als je door hebt dat mama of papa iets van jou willen of je moet komen en je hebt geen zin). Geregeld moeten we jou dus vangen en dan zet je het op een krijsen en spartel je hevig tegen (dit trekt ook altijd de aandacht van de omgeving; fijn!). Dan moeten we sterk zijn om jou vast te kunnen houden. Met het verschonen en het naar bed gaan kun je je ook af en toe erg verzetten. Pff alle zeilen bij dan! Je bent nu naar 1 slaapje per dag gegaan. Na de boterham naar bed en dan slaap je gemiddeld wel 2,5 uur.
Jouw beste moment van de dag, waar je het meest blij en dolenthousiast van wordt is etenstijd. Wel graag zelf de lepel bedienen en het juiste beleg op de boterham maar dan ben je ook echt niet te stoppen. Als de tafel al gedekt wordt gil je:"ja,ja, ja" en probeer je zelfs te springen. Ook op het kinderdagverblijf schrijven ze dit wekelijks in je schrift: wat kun je toch blij worden van eten Teun!" Je eet of je leven ervan af hangt, soms te snel. En als je het niet lust; bord wegschuiven. Als het op is zeg je "op". Als je dan nog niet genoeg hebt krijgen we je niet uit de stoel( je zet je dan klem met je benen). Dan wil je dus meer! Soms is het een maaltijd waarop het echt onhandig is als je het zelf met een vork of lepel doet en dan willen papa of mama jou voeren. Nou, niks daarvan. Dan ga je helemaal uit je plaat! Dan gil je en buig je naar de zijkant van je stoel, zo wild dat je jezelf bijna bezeert. Hoezo karaktertje en eigen wil?
Je woordenschat breidt zich langzaam uit, maar het meeste wat je zegt (en dat is soms best veel!) verstaan we nog niet! Je zegt in elk geval: doei, oosje (roosje), hond, broem (hoe doet de auto?), op, bah, au, ja, papa, mama. Ach, je bijna geen woorden nodig, want je kunt zo duidelijk laten merken en zien wat je leuk vindt en wat niet haha! Soms schud je ook heel eigenwijs van nee als we iets vragen.
Sinds deze periode kijken we elke avond voor het slapengaan in een boekje en dat vind je heel leuk. Als we zeggen: zullen we een boekje gaan lezen dan ga je al op je billen op de grond zitten voor je bed; zo schattig! Dat heb je bij de maanvisjes geleerd; dan gaan ook alle kindjes om de juf heen op de grond zitten.