Week 6

Je knappe, mooie, zachte huidje moet er aan geloven deze week. Net als Roos en Lieke toen zij klein waren, krijg jij kleine bultjes, puistjes eigenlijk, van de borstvoeding. Misschien moet mama iets meer op haar eten letten? Het verdwijnt wel weer, maar is toch altijd minder fraai om te zien.
De onrustige dagen worden halverwege deze week weer wat minder gelukkig. Poe, mama had het wel zwaar met jou thuis de hele dag! Wat heb je veel gehuild. Het effect hiervan is dat je vaak 's avonds uren achter elkaar ineens wel slaapt en niet wakker wordt als het eigenlijk etenstijd is. Daarom moet mama wel eens kolven en: krijg jij op een later tijdstip een flesje. Maar hoe moest je daar ook alweer uit drinken? Je weigert als papa het geeft; er komt geen druppel in. Als mama het probeert zuig je meteen aan de fles/speen; gek?!
Deze week ziet mama ook de eerste lachjes van jou. Papa denkt nog dat mama het verzint, maar een dag later krijgt hij ze ook te zien; 2 achter elkaar. Je uitdrukking tot nu toe is namelijk vrij bozig en bedenkelijk. Hopenlijk voel je je niet zo!Een record deze week: je slaapt tot 6.45 uur door!
Mama probeert niet elke dag met jou op pad te gaan, hoewel we Roos (op dinsdag na) wel elke dag even van school ophalen met de kinderwagen. Als we een boodschap gaan doen doet mama jou altijd in de draagzak; dat is gemakkelijk voor mama en vindt jij heerlijk.
Dinsdag ga je met mama naar de klas van mama; de kinderen zijn erg benieuwd wie er al die tijd in de buik van hun juf zat! Jij vindt het maar niks op het werk en huilt onophoudelijk; mama kan de kinderen bijna niet verstaan...
Aan het eind van deze week gaan we naar de 1e verjaardag van Pien in Helmond. Voor de eerste keer zitten we met zijn 5-en in de auto!