Het jaar 2020 begint eigenlijk heel normaa
l; na de kerstvakantie ga je naar school tot de volgende vakantie start; de carnavalsvakantie. Deze keer gaan we niet op wintersport. In Februari horen we van de eerste gevallen van een nieuw virus, genoemd Covid-19, het Coronavirus wat in China voor het eerst wordt opgemerkt. Dat is nog ver weg en op tv zien we wel beelden van mensen met mondkapjes en ziekenhuizen die steeds voller raken daar, maar in Europa is nog niets aan de hand. Totdat in Italie de eerste gevallen van het Corona virus ontwakeken en ook daar gaat het hard en wordt de situatie iets ernstiger; mensen gaan er zelfs dood aan, velen tegelijk in een korte tijd. Wintersportgebieden worden afgesloten en al snel is in Nederland (Tilburg) de eerste persoon met Corona een feit. Omdat carnaval in Brabant en Limburg volop gevierd is openbaren zich in dit gedeelte van Nederland al snel veel meer gevallen. Er komt een persconferentie op tv van premier Mark Rutte en minister de Jonge en een week later nog een. De situatie in Nederland wordt ernstiger, maar om ons heen kennen we niemand die Corona heeft of ziek is, dus het voelt in het begin nog een beetje als een 'ver-van-ons-bed-show'. Er worden maatregelen ingevoerd; het dragen van een mondkapje is verplicht, er wordt geadviseerd om zoveel mogelijk thuis te werken en alleen naar de winkel te komen, houdt 1,5 meter afstand, was je handen, hoest en nies in je elleboog en uiteindelijk komt de lockdown: alle scholen in Nederland sluiten, dus ook de Hobbit. Ineens zitten we, mama ook, thuis. Alle winkels sluiten, alleen de supermarkten blijven open.
Scholen zijn het geven van thuisonderwijs helemaal niet gewend dus het heeft wat voeten in aarde om ervoor te zorgen dat de kinderen toch 'les' krijgen. Jij mag een chromebook van school lenen en beetke bij beetje lukt het meester Maarten en juf Tahnee om elke ochtend wat momenten aan te bieden op het gebied van rekenen en spelling en krijg je huiswerk voor de rest van de dag. Je haalt een tas met schriften en boeken op school (de tassen staan buiten klaar met je naam erop; niemand mag de school in) en je leert met microsoft teams werken. Je hebt dit al erg snel door; fijn Teun. Maar de maatregelen gaan nog verder; er wordt geadviseerd om oudere en kwetsbare mensen, zoals opa en oma's niet meer te zien, knuffelen, aan te raken en ook niet meer op bezoek te gaan bij anderen. Het sporten ligt zelfs ook een periode stil; eerst de wedstrijden, later de trainingen (gelukkig mogen kinderen tot 12 jaar snel daarna weer trainen). Iedereen in Nederland zit dus thuis en veel binnen. Pretparken, dierentuinen, bisocopen, winkels: alles is gesloten dus er is weinig te doen. Wat nog wel kan is bijvoorbeeld vissen; dit doe je weer regelmatig, ook met Ties. Je speelt ook nog wel buiten, maar in kleine groepjes en met kinderen onder de 12 jaar. Binnen spelen we veel spelletjes (we lenen ook weer van andere kinderen spelletjes) en puzzelen we geregeld.
Mama moet af en toe werken want de school van mama is voor noodopvang open. Papa werkt ook vanuit huis, maar omdat hij ook echt moet werken ga jij een of twee dagen per week naar de noodopvang van de Hobbit. Daar word je opgevangen door een leerkracht en kun je smorgens vanuit daar inloggen voor je instructiemomenten en speel je de rest van de dag wat met andere kinderen van de Hobbit die daar zijn; je vindt het leuk om hierheen te gaan, want dit is ook een manier om weer wat meer kinderen te zien. Opa Louis, oma Irene en oma Phily zien we bijna niet....we gaan 1 keer naar Grave en maken daar een mooie stoepkrijttekening voor ze en houden afstand bij de voordeur. Ook verjaardagen worden niet gevierd, want er mogen geen personen of maar 1 iemand per dag langskomen.
In de meivakantie zoeken we naar dingen die nog wel kunnen: het klimbos in Garderen is open; daar gaan we gezellig naar toe! En ook bij de Reuselhoeve in Moergestel huren we op een mooie zonnige dag een kano samen met Anne, Tom en Loeke (een vriendin van mama) en lijkt Corona even wat verder weg.
Na de meivakantie komen er wat versoepelingen; er mag weer wat meer. Je mag weer onderling voetbalwedstrijden spelen bij OJC, de school gaat weer voor 50% open en er mag weer bezoek komen bij ons thuis. Het is nog niet zo duidelijk wat en hoe groot de rol van kinderen onder de 12 jaar is bij het verspreiden van het virus, dus voor de zekerheid lopen we de deur nog niet plat bij opa en oma in Grave. Wat een rare tijd.....zo onverwachts, nog nooit zoiets in Nederland meegemaakt. Het jaar 2020 zullen we nooit vergeten (en later zal blijken....het is niet bij maart/april/mei gebleven).
Mama moet af en toe werken want de school van mama is voor noodopvang open. Papa werkt ook vanuit huis, maar omdat hij ook echt moet werken ga jij een of twee dagen per week naar de noodopvang van de Hobbit. Daar word je opgevangen door een leerkracht en kun je smorgens vanuit daar inloggen voor je instructiemomenten en speel je de rest van de dag wat met andere kinderen van de Hobbit die daar zijn; je vindt het leuk om hierheen te gaan, want dit is ook een manier om weer wat meer kinderen te zien. Opa Louis, oma Irene en oma Phily zien we bijna niet....we gaan 1 keer naar Grave en maken daar een mooie stoepkrijttekening voor ze en houden afstand bij de voordeur. Ook verjaardagen worden niet gevierd, want er mogen geen personen of maar 1 iemand per dag langskomen.
In de meivakantie zoeken we naar dingen die nog wel kunnen: het klimbos in Garderen is open; daar gaan we gezellig naar toe! En ook bij de Reuselhoeve in Moergestel huren we op een mooie zonnige dag een kano samen met Anne, Tom en Loeke (een vriendin van mama) en lijkt Corona even wat verder weg.
Na de meivakantie komen er wat versoepelingen; er mag weer wat meer. Je mag weer onderling voetbalwedstrijden spelen bij OJC, de school gaat weer voor 50% open en er mag weer bezoek komen bij ons thuis. Het is nog niet zo duidelijk wat en hoe groot de rol van kinderen onder de 12 jaar is bij het verspreiden van het virus, dus voor de zekerheid lopen we de deur nog niet plat bij opa en oma in Grave. Wat een rare tijd.....zo onverwachts, nog nooit zoiets in Nederland meegemaakt. Het jaar 2020 zullen we nooit vergeten (en later zal blijken....het is niet bij maart/april/mei gebleven).
